Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Δεν είναι στην πραγματικότητα όλα όσα παρουσιάζονται ως εσωτερική φιλοσοφία, και δεν είναι όλα όσα φαίνεται να είναι πληροφορίες – πραγματικά πληροφορίες.
Ένα εγχειρίδιο στρατηγικής, που δημοσιεύτηκε στα μέσα του εικοστού αιώνα, ορίζει την “πληροφορία”, από την άποψη των στρατηγικών υποθέσεων. Λέει: “Ότι πληροφορία είναι εκείνη η γνώση που οδηγεί κάποιον στη λήψη καλύτερων αποφάσεων.
Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να ταξινομηθούν ποικιλοτρόπως ως μισές πληροφορίες, ψευδο-πληροφορίες, παραπληροφόρηση ή ακόμα και απλα ως “θόρυβος”.”
Αυτό που χρειάζεται ο αναζητητής της Εσωτερικής Φιλοσοφίας είναι αυτού του είδους οι πληροφορίες που θα του επιτρέψουν να πάρει τις καλύτερες αποφάσεις που εσωτερικά δικαιούται να πάρει. Γι’αυτό, πρέπει να παρατηρεί τα κομμάτια της “πληροφορίας” γύρω του. Μερικά από αυτά θα είναι τοξικά για τις προσπάθειές του για αυτογνωσία και αυτοαπελευθέρωση. Κάποια θα είναι χρήσιμα. Διαφορετικά μέρη τους μπορεί να είναι αδιάφορα, ελαφρώς επιβλαβή και μετρίως χρήσιμα.
Η φιλοσοφία περιλαμβάνει τη Ζωή στο σύνολό της. Πρέπει να υπάρχει μια φιλοσοφική άποψη για κάθε πτυχή του κόσμου και η φιλοσοφία της πληροφορίας μας λέει ότι πρέπει να προσέχουμε την ποσότητα και την ποιότητα των ειδήσεων και των εκθέσεων που μας περιβάλλουν, ώστε να μπορούμε να εκτιμήσουμε την πραγματική τους φύση.
Αυτή η πληροφορία που αφυπνίζει τον Εσωτερικό και Ανώτερο Εαυτό μας είναι σαν το νερό στην έρημο. Οι πηγές του πρέπει να διατηρηθούν.
Ωστόσο, σε αυτό υπάρχουν προκλήσεις. Από τις τηλεοπτικές εκπομπές, από τις νέες ταινίες μέχρι τα πιο πρόσφατα γεγονότα στη διεθνή πολιτική, υπάρχουν όλα τα είδη “καινοτομιών” και “θεαματικών γεγονότων” γύρω από κάθε πολίτη κάθε λεπτό. Αυτοί είναι τρόποι με τους οποίους η εξωτερική ζωή θα παρασύρει κάποιον και θα αποσπάσει την προσοχή του, αν το επιτρέψει να συμβεί.
Η συνείδηση, συλλογική και ατομική, είναι ένα πεδίο μάχης όπου οι πληροφορίες, η παραπληροφόρηση και ο θόρυβος εξυπηρετούν διαφορετικούς σκοπούς και έργα στη ζωή. Ο πόλεμος στο αιτιώδες επίπεδο του λαμβάνει χώρα στη συνείδηση κάποιου, η οποία δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι ξεχωριστή από τη συνείδηση των άλλων όντων. Η επαγρύπνηση είναι η ουσία. Η νίκη έρχεται στη σιωπή και οδηγεί κάποιον σε μια έξυπνη ζωή.
Επίκτητος, τον οποίο ο Ε. Π. Μπλαβάτσκυ θαύμασε και παρέθεσε μερικές φορές, δίδαξε: “Η ευτυχία και η ελευθερία ξεκινούν με μια ξεκάθαρη κατανόηση μιας αρχής. Κάποια πράγματα είναι στον έλεγχό μας και άλλα όχι. Μόνο αφού αντιμετωπίσεις αυτόν τον θεμελιώδη κανόνα και μάθεις να διακρίνεις ανάμεσα στο τι μπορείς και τι δεν μπορείς να ελέγξεις, η εσωτερική ηρεμία και η εξωτερική αποτελεσματικότητα γίνονται δυνατές.”
Αυτό που βρίσκεται υπό τον έλεγχό μας είναι η δική μας εσωτερική ζωή, οι πράξεις μας και ο τρόπος με τον οποίο εκτελούμε τα καθήκοντά μας. Αυτό περιλαμβάνει το καθήκον μας προς την αθάνατη ψυχή μας, τη συνείδησή μας, τη μονάδα μας, τον ανώτερο εαυτό μας, στον οποίο στην πραγματικότητα ανήκουμε.
Οι νέες ψυχές πιστεύουν ότι η ένταση της ζωής βρίσκεται στις εξωτερικές παραμέτρους. Όταν η ψυχή ενηλικιώνεται, όμως, ξέρει καλύτερα. Η αυτο-υπευθυνότητα οδηγεί κάποιον στη λήψη πραγματικών αποφάσεων στη ζωή, με βάση στέρεες πληροφορίες και εργασία με δεδομένα των οποίων η ποιότητα έχει ελεγχθεί και επαληθευτεί σε κάθε αντικείμενο.
Μ. Γ.